Bye Happy camper
Blijf op de hoogte en volg Jitske
14 December 2015 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Tsja, 10 uren wachten op het vliegveld. Die tijd kan mooi opgevuld worden met het schrijven van een nieuwe blog. Vanmiddag hebben we helaas alweer de camper ingeleverd, en morgenochtend vliegen we om 6.50 terug naar Auckland (voor jullie 18.50). De afgelopen 2 weken opnieuw ongelofelijk veel gezien, beleefd en meegemaakt. Ik begin maar bij waar ik de vorige keer geeindigd ben.
Toen we in Wellington onze afwas nog even wegwerkten langs de kant van de weg, wat gek genoeg verrassend veel bekijks opleverde, vertrokken we met de boot richting het zuid eiland. Een boottocht van ruim 3 uur waarbij af en toe de dolfijntjes sierlijk uit het water sprongen (lees 5 seconden, 3 dol-fijne vinnen gespot). Eenmaal terug in het ruim om onze camper op te halen, ontdekten we dat er nog een lamp brandde. Gelukkig liet ons campertje ons niet in de steek en startte het keurig om ons vervolgens via verassend veel s-bochten, naar Wakamarina te brengen. Een dorpje vlak voor Nelson. De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken aangezien de weersverwachtingen voor alleen die dag goed waren. Halsoverkop hebben we toen maar besloten om die dag gelijk maar te gaan kayaken. Onder halsoverkop kan worden verstaan: binnen een half uur in Abel Tasman zijn, een plaatsje 30 km verderop. Ondertussen nog omkleden en de lunch achterin de camper klaarmaken. Hiervoor heb ik me letterlijk en figuurlijk in alle bochten moeten wringen, over de puinhoop daarna nog maar te zwijgen. Tessa plankje gas achter het stuur. Nouja, plankje gas. Onze camper scheurt met zo'n 30 km per uur de berg op. Maar na dit plezierige ritje kwamen we gelukkig net op tijd aan. Hup de boot in, die al rijdend door een trekker het water in werd gereden. En door het weer, de omgeving en een prachtige kayak tocht door het Abel Tasman park, was ik al snel ons stressvolle begin van dit avontuur vergeten. En ik als Fries ben er best trots op dat deze Groningse ontdekkingsreiziger Abel Tasman, dit gedeelte van Nieuw Zeeland heeft ontdekt.
Onze reis hebben we vanaf hier voortgezet naar de westkust. Vol verwachting keek ik uit naar de bezoekjes aan o.a. Franz Josef en Fox Glacier. Maar eenmaal op de westkust viel het weer ons vreselijk tegen. Het regende telkens zo ontzettend hard en ook de wind liet flink van zich horen. Natuurlijk laten we ons niet kennen en hebben we hopeloos nog een poging gedaan om onze (wandel)route voor te zetten. Maar toen dit ook niet meer lukte omdat de rivier zover was overstroomd dat we niet meer over de paden konden lopen, hebben we de hoop opgegeven en hebben koers gezet richting de oostkust. Achteraf gezien geen verkeerde beslissing. De route door het Arthur's Pass National Park is er zeker 1 om door een ringetje te halen. Adembenemend mooi en met als klap op de vuurpijl dat de zon ook nog eens door kwam.
Eenmaal op de oostkust zijn we via Oamaru naar Dunedin gereden. Ondertussen hebben we al deze leuke en schattige stadjes bezocht. Het is overal erg vredig en rustig en de mensen zijn de vriendelijkheid zelf. We worden vaak spontaan aangesproken door de lokale mensen, ze vragen waar we vandaan komen, we maken een praatje (ik nog steeds met handen en voeten) en ze geven ons to-do tips. Zo waren we op een middag in Oamaru en deden we een poging tot pinguins spotten. Helaas was dit tevergeefs. We raakten met een oud stelletje aan de praat die ons vertelden dat deze dieren pas 's avonds laat aan wal komen. Dom, ik als goede pinguin kenner had dit toch moeten weten. Maar goed, even later kwamen we ze opnieuw tegen en toen tipten ze ons dat er een verdwaalde pinguin onder een struik zat. Wij hier een kijkje genomen, en jawel, daar zat er 1. Missie toch nog geslaagd.
Vanuit Dunedin, waar we trouwens nog een fantastische tunnel beach track hebben gelopen, zijn we weer landinwaarts gereden richting Wanaka. Deze plaats werd ons heel vaak getipt. Toen we hier eenmaal waren begrepen we dit volledig. We zijn hier dan ook 2 volle dagen gebleven die ik o.a. heb opgevuld met mountainbiken door de bergen en om het meer van Wanaka. Terug bij de camper hadden we Zwitserse buren gekregen. Een ontzettend aardig, grappig en gek stel. Heel veel gelachen en na een fles wijn verder, zijn we nog gezellig uit eten geweest. Teruglopend naar de camper konden we genieten van een prachtige, stralende sterrenhemel. De volgende ochtend hebben Tessa en ik hun getrakteerd op een ontbijtje. Een banaan prakken, dit klutsen met een ei en dit vervolgens bakken, zeker een aanrader, dat vonden de Zwitsers gelukkig ook.
Hierna zijn we doorgereden naar het plaatsje Twizel, waar het geboorteplaatse van ús mem helaas niet aan kan tippen. Tijdens onze lunch die we aan het nuttigen waren in het zonnetje, kwam er opeens een hele groep Aziaten aanlopen. Het bijzondere hiervan was dat er een stuk of 20 om ons heen kwamen staan en ons ongecharmeerd zaten aan te gapen. Van top tot teen werden we bekeken en ik werd uitgemaakt voor Britney Spears. Ik weet niet of dit als compliment moet opvatten..
Afijn, uiteindelijk maar een gesprekje aangeknoopt om deze 'ongemakkelijke' situatie te doorbreken.
Een prachtige hiking tocht door Mount Cook en een wine tasting in Akaora verder, zijn we uiteindelijk in Christchurch beland. De sporen die de aardbeving van 2011 hier heeft achtergelaten waren helaas nog duidelijk zichtbaar. Tijdens deze indrukwekkende citywalk vlogen ons hagelstenen van een kleine 2 cm om de oren. Het weer is hier net zo wisselend als in NL. Het ene moment kan de korte broek aan, terwijl ik nog geen moment later de winterkleding weer onderuit mijn backpack kan vissen.
Die backpack is inmiddels weer helemaal ingepakt. Waar ik m'n spullen in de camper nog heerlijk kon uitstallen, zal ik straks heel wat riempjes, ritsen en tasjes moeten openmaken voordat ik het juiste shirtje of broekje heb gevonden. Maar goed, ook dat zal wennen en wie weet vind ik daar nog wel een handigheid in. Het instappen van de camper bleef daarintegen telkens een uitdaging. Ik ben nog bescheiden als ik zeg dat ik mijn hoofd wel 10 keer op een dag stootte.
En nu weer op naar Auckland waar ik nog 4 dagen zal verblijven. Inmiddels nog een dikke 9 uur wachten..
Veel liefs,
Jitske
Toen we in Wellington onze afwas nog even wegwerkten langs de kant van de weg, wat gek genoeg verrassend veel bekijks opleverde, vertrokken we met de boot richting het zuid eiland. Een boottocht van ruim 3 uur waarbij af en toe de dolfijntjes sierlijk uit het water sprongen (lees 5 seconden, 3 dol-fijne vinnen gespot). Eenmaal terug in het ruim om onze camper op te halen, ontdekten we dat er nog een lamp brandde. Gelukkig liet ons campertje ons niet in de steek en startte het keurig om ons vervolgens via verassend veel s-bochten, naar Wakamarina te brengen. Een dorpje vlak voor Nelson. De volgende ochtend zijn we vroeg vertrokken aangezien de weersverwachtingen voor alleen die dag goed waren. Halsoverkop hebben we toen maar besloten om die dag gelijk maar te gaan kayaken. Onder halsoverkop kan worden verstaan: binnen een half uur in Abel Tasman zijn, een plaatsje 30 km verderop. Ondertussen nog omkleden en de lunch achterin de camper klaarmaken. Hiervoor heb ik me letterlijk en figuurlijk in alle bochten moeten wringen, over de puinhoop daarna nog maar te zwijgen. Tessa plankje gas achter het stuur. Nouja, plankje gas. Onze camper scheurt met zo'n 30 km per uur de berg op. Maar na dit plezierige ritje kwamen we gelukkig net op tijd aan. Hup de boot in, die al rijdend door een trekker het water in werd gereden. En door het weer, de omgeving en een prachtige kayak tocht door het Abel Tasman park, was ik al snel ons stressvolle begin van dit avontuur vergeten. En ik als Fries ben er best trots op dat deze Groningse ontdekkingsreiziger Abel Tasman, dit gedeelte van Nieuw Zeeland heeft ontdekt.
Onze reis hebben we vanaf hier voortgezet naar de westkust. Vol verwachting keek ik uit naar de bezoekjes aan o.a. Franz Josef en Fox Glacier. Maar eenmaal op de westkust viel het weer ons vreselijk tegen. Het regende telkens zo ontzettend hard en ook de wind liet flink van zich horen. Natuurlijk laten we ons niet kennen en hebben we hopeloos nog een poging gedaan om onze (wandel)route voor te zetten. Maar toen dit ook niet meer lukte omdat de rivier zover was overstroomd dat we niet meer over de paden konden lopen, hebben we de hoop opgegeven en hebben koers gezet richting de oostkust. Achteraf gezien geen verkeerde beslissing. De route door het Arthur's Pass National Park is er zeker 1 om door een ringetje te halen. Adembenemend mooi en met als klap op de vuurpijl dat de zon ook nog eens door kwam.
Eenmaal op de oostkust zijn we via Oamaru naar Dunedin gereden. Ondertussen hebben we al deze leuke en schattige stadjes bezocht. Het is overal erg vredig en rustig en de mensen zijn de vriendelijkheid zelf. We worden vaak spontaan aangesproken door de lokale mensen, ze vragen waar we vandaan komen, we maken een praatje (ik nog steeds met handen en voeten) en ze geven ons to-do tips. Zo waren we op een middag in Oamaru en deden we een poging tot pinguins spotten. Helaas was dit tevergeefs. We raakten met een oud stelletje aan de praat die ons vertelden dat deze dieren pas 's avonds laat aan wal komen. Dom, ik als goede pinguin kenner had dit toch moeten weten. Maar goed, even later kwamen we ze opnieuw tegen en toen tipten ze ons dat er een verdwaalde pinguin onder een struik zat. Wij hier een kijkje genomen, en jawel, daar zat er 1. Missie toch nog geslaagd.
Vanuit Dunedin, waar we trouwens nog een fantastische tunnel beach track hebben gelopen, zijn we weer landinwaarts gereden richting Wanaka. Deze plaats werd ons heel vaak getipt. Toen we hier eenmaal waren begrepen we dit volledig. We zijn hier dan ook 2 volle dagen gebleven die ik o.a. heb opgevuld met mountainbiken door de bergen en om het meer van Wanaka. Terug bij de camper hadden we Zwitserse buren gekregen. Een ontzettend aardig, grappig en gek stel. Heel veel gelachen en na een fles wijn verder, zijn we nog gezellig uit eten geweest. Teruglopend naar de camper konden we genieten van een prachtige, stralende sterrenhemel. De volgende ochtend hebben Tessa en ik hun getrakteerd op een ontbijtje. Een banaan prakken, dit klutsen met een ei en dit vervolgens bakken, zeker een aanrader, dat vonden de Zwitsers gelukkig ook.
Hierna zijn we doorgereden naar het plaatsje Twizel, waar het geboorteplaatse van ús mem helaas niet aan kan tippen. Tijdens onze lunch die we aan het nuttigen waren in het zonnetje, kwam er opeens een hele groep Aziaten aanlopen. Het bijzondere hiervan was dat er een stuk of 20 om ons heen kwamen staan en ons ongecharmeerd zaten aan te gapen. Van top tot teen werden we bekeken en ik werd uitgemaakt voor Britney Spears. Ik weet niet of dit als compliment moet opvatten..
Afijn, uiteindelijk maar een gesprekje aangeknoopt om deze 'ongemakkelijke' situatie te doorbreken.
Een prachtige hiking tocht door Mount Cook en een wine tasting in Akaora verder, zijn we uiteindelijk in Christchurch beland. De sporen die de aardbeving van 2011 hier heeft achtergelaten waren helaas nog duidelijk zichtbaar. Tijdens deze indrukwekkende citywalk vlogen ons hagelstenen van een kleine 2 cm om de oren. Het weer is hier net zo wisselend als in NL. Het ene moment kan de korte broek aan, terwijl ik nog geen moment later de winterkleding weer onderuit mijn backpack kan vissen.
Die backpack is inmiddels weer helemaal ingepakt. Waar ik m'n spullen in de camper nog heerlijk kon uitstallen, zal ik straks heel wat riempjes, ritsen en tasjes moeten openmaken voordat ik het juiste shirtje of broekje heb gevonden. Maar goed, ook dat zal wennen en wie weet vind ik daar nog wel een handigheid in. Het instappen van de camper bleef daarintegen telkens een uitdaging. Ik ben nog bescheiden als ik zeg dat ik mijn hoofd wel 10 keer op een dag stootte.
En nu weer op naar Auckland waar ik nog 4 dagen zal verblijven. Inmiddels nog een dikke 9 uur wachten..
Veel liefs,
Jitske
-
14 December 2015 - 10:15
Magriet Jongsma.:
Lieve Jitske,
Een prachtig verhaal zie uit naar het vervolg en voor alle keren je hoofdstoten een knuffel -
14 December 2015 - 10:49
Marit Wagenaar:
Wat een avontuur !! Gaaf ;)
Geniet er van
Liefss -
14 December 2015 - 11:45
Mem:
Hee Britney haha :) weer super leuk verhaal! wat beleef en zien jullie veel!!
En dat Twizel daar kan natuurlijk nooit aan mem haar geboorteplaats tippen... ;)
Blijf genieten!!
Leafs en dikke kroep fan mem -
14 December 2015 - 12:02
Greta:
hoi jitske
Ja ja net weer een mooi verslag gelezen
Mem Tineke meld het mij even als er weer een verslag is,dus blijf ook op de hoogte
van jullie avontuur
Zo zag ik een mooie kerstboom bij de foto s
Die van ons staat ook in de kamer alleen die is van hout
Heeft arno even gemaakt
Geniet er nog van en ik kijk uit naar het volgende verslag
groet greta -
14 December 2015 - 13:22
Gea:
Prachtig Jitske, ben ontzettend jaloers. maar wensen moeten er blijven!
Geniet ervan. voor je het weet is het weer mei!! -
20 December 2015 - 15:55
Fokke En Froukje:
He Jitske,
Wat weer een mooie avonturen, echt een prachtig land! We zijn benieuwd naar je ervaringen in Australia. Geniet ervan en oant sjen! Groetjes Fokke en Froukje -
21 December 2015 - 19:51
Nicolien:
He toppert,
Ik loop nog een beetje achter met je verslagen maar vind het zo fantastisch.
Wilde dat ik in je schoenen/slippers/boots zou staan.
Tot snel, snottebel!
Nicolien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
